نور مطلق است
پس تاریکی اصلاً نیست و هر چه هست سایه و روشن است. عالم مرکب از همین سایه و روشن‌ها است و اصلاً تاریکی مطلق در بین نیست. این نکته را تنها در ظاهر نباید نگریست در باطن نیز چنین است. در افعال و صفات نیز همین حکم جاری است. بدی مطلق وجود ندارد. شر در بین نیست زیرا شر و بدی عدم است و عدم چیزی نیست و وجودی ندارد. همه چیز خیر و خوبی است منتها سایه روشن‌هایی است. سراسر هستی تابنده است و این خود بزرگترین مکرمت و لطف الهی برای بشر است و علامت و نمایندۀ وحدت است زیرا همان نور واحد است که به صورت سایه روشن جلوه می‌کند. همین اشاره کافی است تا موقعی که مصلحت باشد مطلب بهتر شکافته گردد.