آفرینش و تحولات در قرآن مجید و کتب مذهبی
و اما این که قرآن مجید کتاب آسمانی مسلمین و سایر کتاب های دیگر ادیان به شرحی که بعداً نمونه‌های آنها ذکر خواهد شد آفرینش زمین و آسمان را در مدت دو روز یا شش روز و یا اوقاتی معین ذکر کرده مقصود حول و تحویل و تغییر شکل همین کرۀ زمین و آسمان های اطراف آن و قسمتی از مخلوقاتی است که بشر با آن تماس دارد و این حول و تحویل را بشر خلقت می‌نامد و بدیهی است که چنین تغییر شکل و تحویلی در وقتی از اوقات انجام شده همان طور که نطفۀ یک بشر در وقتی از اوقات بسته می‌شود. و اما خلقت یزدانی (خلقت به معنی اعم) آغاز و انجام ندارد و همیشه بوده و خواهد بود.
مسلم است که گفتار ما هیچگاه از مفهوم و حقیقت قرآن کریم و سایر کتب آسمانی خارج نبوده و برخلاف حقیقت سخنی نخواهیم گفت. هرچه می‌گوئیم درست و صحیح است و خدا را برای این روشنی که به ما عطا فرموده سپاسگزاریم.
قبل از ذکر دلائل قرآنی به طور کلی می‌گوئیم این که قرآن مجید خداوند متعال را اول و آخر می‌خواند
(هو الاول و الاخر والظاهر و الباطن) خود دلیل بر این است که اول و آخر قرآن اصطلاحی است نه حقیقی. تردیدی نیست که قرآن مجید و دین مقدس اسلام برای خداوند اولی قائل نیست و آخری هم معین نمی‌کند زیرا در عالم خداوندی اول و آخر مفهوم ندارد.
همین امر دلیل برآن است که اگر اول و آخر ولو در لسان شرع نسبت به‌خداوند و قدرت و اراده الهی که از آن عالم به وجود آمده و خود عالم که محصول اراده الهی است گفته شود نسبی و اصطلاحی است نه حقیقی.
عالم را اگر مخصوص علم خدا بدانید نباید فراموش کنید که حاصل و محصول و علت و معلول به یکدیگر مربوطند و از هم جدائی ندارند، چون علم خدا از ذات خدا منفک نیست (صفات ثبوتیه) لذا عالم نیز مطابق با صفات الهی نامحدود می‌باشد.
اینک به‌منظور آشکارشدن مطلب ابتدا دلائلی چند از قرآن مجید و سپس از سایر کتب آسمانی نقل می‌شود.