توجه به یک ساعت
مثلاً همین ساعت که اختراع کوچکی به نظر ما جلوه‌گر می‌شود محصول بدیعی از خلاقیت بشر است. چون به آن عادت کرده‌ایم اهمیت آن را درنمی‌یابیم. در یک فضای محدود به وسیلۀ تعدادی پیچ و دنده و چرخ و مهره و عقربه حرکتی منظم و دقیق پدید می‌آید به قدری مرتب که در 24 ساعت به قدر یک ثانیه تخلف ندارد (در ساعت‌های دقیق که مظهر ساعت صحیح است). چه چیزی این قدرت را به ساعت می‌دهد؟ تشکیلات دقیق و منظم و درستی که برای آن تعبیه شده است به کمک نیروی فنر که از قدرت‌های عالم گرفته شده است. چه کسی این قدرت را به ساعت داده است؟ می‌گویید با قدرت فکر بشر به وجود آمده. می‌گویم منبع فکر بشر کجاست؟ مگر جز این است که جزئی کوچک از منبع فکر و انرژی فکری عالمی و خدایی است؟ پس منبع در عالم و قدرت در عالم و سرچشمه قدرت در عالم است و این بشر هم بخش ناچیزی از آن را دارد که با آن خلق می‌کند.
همین ساعت کوچک حرکت دارد، قدرت دارد، راه می‌رود، و در یک محدوده‌ای که به اجبار برای آن معین شده به اجبار در تکاپو است. آن هم چه فعالیتی، مانند فعالیتی که کرات در گردش و حرکت خود دارند.