آشوب و هرج و مرج
هر آشوبی در عالم این طور است و افراد که به سلیقۀ خود و بر مبنای تعصبات و افکار غلط درصدد آشوب بر می‌آیند یا در اثر اغوا و فریب و تلقینات عده‌ای استفاده‌طلب آلت دست می‌شوند و خود را به هلاکت و زیان می‌اندازند جز نادانی و غفلت کاری نکرده‌اند.
اغلب اغواکنندگان و رهبران این آشوب‌ها در گوشۀ امنی نشسته و دیگران را آلت دست ساخته و به جبهۀ اول خط گسیل می‌دارند و هیچ پروایی ندارند که آنها کشته و محبوس و بیچاره شوند زیرا منظورشان بهره‌برداری شخصی از این اقدام ساده‌لوحان ساده‌دل است. این بی‌انصافان بی‌رحم از ایمان و ساده‌دلی و پاک‌طینتی و ساده‌لوحی و کمی دایرۀ اطلاعات و معلومات افراد استفاده کرده با مقدمه‌چینی و تمهیدات و تلقینات و القاآت پی در پی آن قدر در گوش آنان می‌خوانند که ایشان را وادار به عملی می‌سازند که بعد از انجام جز پشیمانی سودی ندارد. مثلی مشهور می‌گوید: چرا عاقل کند کاری / که باز آرد پشیمانی.