نهیب عقل
گاهی عقل به من نهیب می‌زند که دست به آتش مزن مبادا لطمه ببینی. اما من خود را بی‌پروا در آتش این عشق افکنده‌ام و آن را جانانه در بر گرفته‌ام. آیا از این که به سخن عقل گوش نمی‌دهم مرا خطاکار می‌شمارند؟ آیا از این کشمکش ظاهری که بین عقل ودل برخاسته و دل پیروز گردیده مغبونم؟ چرا خود را کورکورانه تسلیم دل کرده و در این آتش افکندم و به سخن ناصح خود توجهی مبذول ننمودم.
هرگاه که گوش فرا می‌دهم باز هم پندهای عقل مکرراً در درونم طنین‌انداز می‌شود که به هوش باش نائرۀ آتش وجودت را خاکستر نسازد. می‌گوید مگر مجنون شده‌ای که خود را در این ورطه می‌افکنی؟