یاری درماندگان
یکی از علائم معرفت این است که شخص خود را یاور و یار درماندگان بداند. می‌دانید چرا؟ برای اینکه شخص علیم که با وحدت آشنا شده، می‌داند که سراسر عالم به هم متصل و مربوط است و همه به هم پیوسته‌ایم و یکی هستیم و این جدایی که وجود دارد، ظاهری بیش نیست و در این سازمان که جامعه نام دارد به حکم اجبار ضعفا و درماندگان هم هستند و برای اداره جامعه بایستی همه نوع و همه درجات وجود داشته باشد. زیرا سازمان جامعه مانند سازمان بدن انسان است که در آن همه نوع سلول و گلبول و یاخته و میکرب هست. سازمانی که تغذیه بدن را به عهده دارد، همه سلول‌ها و گلبول‌ها را غذا می‌دهد و به همه توجه می‌کند و هیچ دریغ از توجه نسبت به ضعفا نمی‌ورزد و تبعیضی روا نمی‌دارد نه اینکه تنها به اقویا بپردازد و ضعیفان را از نظر دور بدارد. اگر چنین کند تعادل بدن از بین خواهد رفت.
یک فرد عاقل وحدتی که به تعلیمات وحدت مجهز شده، با همین نظر به ضعفا و درماندگان جامعه می‌نگرد و کمک خود را نسبت به آنان مبذول می‌دارد.