چگونه وحدت را یافتم
سپاس و ستایش خدای را که پرده از اسرار مهمی که موجب رفاه حال کلیه موجودات روی زمین و الفت بین تمام جامعه بشری است وسیله بندگان خود که صرفاً از پیشگاه با عظمتش الهام گرفته‌اند برداشته تا انوار حقیقت و معنویت را به وسیله مؤسسان «وحدت نوین جهانی» به جامعه انسانی بتاباند. قلم اینجانب عاجز است تا بتواند در توصیف این مکتب الهی چیزی نویسد آنچه مسلم است بشر در طی قرون متمادی دچار نفاق و تضاد عقیده بوده و هر فرقه بدون اینکه متوجه شوند که از یک منبع واحد نیرو می‌گیرند مرام و عقیدۀ خود را بر دیگر فرقه‌ها مقدم دانسته و این تضاد عقیده ایجاد دشمنی و نفاق نموده است. حتی در این زمان که انسان توانسته است به خواست خدای بزرگ به علومی دست یابد که کرات آسمانی را تسخیر نماید آثار این گونه تضادها و اختلاف‌های مرامی هویداست و روی این اصل روزانه عدۀ کثیری از برادران و خواهران ما کشته بی‌توجهی خود به اصل مطلب می‌گردند. حقیر با اینکه در سنین جوانی هستم معذلک از سال‌‌ها پیش چون تشنه‌کامان به دنبال اشک آبی بودم تا عطش درونیم رفع گردد. خوشبختانه در سال چهل و چهار بنا به خواست خدای واحد موفق به خواندن مطالبی در سالنامه و مجله نور دانش به قلم دانشمند بزرگوار جناب آقای حشمت الله دولتشاهی گردیدم. آن مطالب به حدی در من اثر کرد که بدون اینکه متوجه باشم گم کرده را گویا یافتم و نوری به وسیله مطالب ارزنده و شفابخش آن دانشمند بزرگ در قلبم تابید تا بالاخره از جمله (جویند یابنده شود) استفاده کرده باز به خواست خدای عظیم در اواخر سال 46 کتابی به قلم همان نویسنده شهیر که داروی درد جامعه بشری است به وسیله یکی از برادرانم به من معرفی شد. با خواندن مطالب آن کتاب (دینامیسم آفرینش) که بی‌شک الهامات الهی است راهی را که می‌خواستم یافتم و چنان درک نمودم که این مکتب جز صلح و صفا و یگانگی منظوری ندارد و مأمورین این مکتب الهی با تشریح وحدت جامعه و عالم می‌خواهند جامعه بشری حتی جامعه حیوانی را از تضادها و اختلاف‌ها و آدم‌کشی‌ها رهائی بخشند و به امر خدای واحد با تجویز نسخه‌های درمان‌بخش صلح عالمگیر را گسترش دهند. از ایزد قادر توانا مسئلت دارد پیش‌تازان این هدف مقدس موفق باشند و چنانچه جسارت محسوب نگردد و مقبول واقع شود این حقیر ناچیز را به عضویت در خیل وحدت بپذیرید، موجب افتخار و سربلندی است برایم در پیشگاه الهی ــ مزید تشکر و امتنان قلبی است. با تقدیم احترامات شایان، حسین ساری اصلانی از کنگاور اداره آموزش و پرورش مورخه 7/7/47