نظری به ادیان

الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور والذین کفروا اولیاؤهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون – خدا است یار اهل ایمان آنان را از تاریکی‌ها بیرون آورد و به عالم نور برد آنان که راه کفر گزیدند یار ایشان شیطان و دیو رهزن است آنها را از عالم نور به تاریکی‌های گمراهی درافکند این گروه اهل دوزخ و در آن مخلد خواهند بود.
(سوره بقره آیه 257)
زیرا می‌دانیم که شریعت روحانی است لکن من جسمانی و زیر گناه فروخته شده هستم که آن چه می‌کنم نمی‌دانم زیرا آن چه می‌خواهم نمی‌کنم بلکه کاری را که از آن نفرت دارم به جا می‌آورم پس هرگاه کاری را که نمی‌خواهم به جا می‌آورم شریعت را تصدیق می‌کنم که نیکو است و الحال من دیگر فاعل آن نیستم بلکه آن گناهی که در من ساکن است زیرا می‌دانم که در من یعنی در جسدم هیچ نیکویی ساکن نیست زیرا که اراده در من حاضر است اما صورت نیکو کردن من زیرا آن نیکویی را که نمی‌خواهم نمی‌کنم بلکه بدی را که نمی‌خواهم می‌کنم پس چون آن چه را نمی‌خواهم می‌کنم من دیگر فاعل آن نیستم بلکه گناه که در من ساکن است لهذا این شریعت را می‌یابم که وقتی‌ که می‌خواهم نیکویی کنم بدی نزد من حاضر است زیرا بر حسب انسانیت باطنی بشریعت خدا خوشنودم لکن شریعتی دیگر در اعضای خود می‌بینم که با شریعت ذهن من منازعه می‌کند و مرا اسیر می‌سازد و به آن شریعت گناه که در اعضای من است.
از رساله پولس برومیان باب هفتم
آیات 14 تا 25

دربارۀ نیروی نیک و بد در انجیل:
و می‌دانیم که هر که از خدا مولود شده است گناه نمی‌کند بلکه کسی که از خدا تولد یافت خود را نگاه می‌دارد و آن شریر او را لمس نمی‌کند و می‌دانیم که از خدا هستیم و تمام دنیا در شریر خوابیده است. اما آگاه هستیم که پسر خدا آمده است و بما بصیرت داده است تا حق را بشناسیم و در حق یعنی در پسر او عیسی مسیح می‌بینیم او است خدای حق و حیات جاودانی.
رساله اول یوحنا باب پنجم 18 تا 21