نظری به ادیان

دینامیسم آفرینش بیان هشتم - منظور و مقصود از آفرینش چیست ؟ 1- آفرینش عالم عبث است

و من آیاته ان خلقکم من تراب ثم اذا انتم بشر تنتشرون ـ و یکی از قدرت های خدا این است که شما آدمیان را از خاک خلق کرد سپس که بشری شدید در همۀ روی زمین منتشر گشتید.
قرآن مجید ـ سوره روم 20
و کوه‌ها را به قوت خود مستحکم ساختۀ و کمر خود را به قدرت بستۀ و تلاطم دریا را ساکن می‌گردانی تلاطم امواج آن و شورش امت ها را… مطلع‌های صبح و شام را شادمان می‌سازی ـ از زمین تفقد نموده آن‌ را سیراب می‌کنی و آن‌ را بسیار توانگر می‌گردانی. نهر خدا از آب پر است. غله ایشان را آماده می‌کنی زیرا که بدین طور تهیه کردۀ. پشته‌هایشان را سیراب می‌کنی و مرزهایش را پست می‌سازی. به بارش ها آن‌ را شاداب می‌نمایی. نباتاتش را برکت می‌دهی.
مزامیر داود ـ باب شصت و پنجم
هر چیز را با هم روزی می‌دهد بدون این که هیچ کدام به دیگری زیان رسانند. دوران موسم‌ها و گردش خورشید و ماه ادامه می‌یابد بدون این که به هم برخورد کنند. نیروهای کوچکترین مانند امواج رودخانه هستند. نیروهای بزرگترین به‌صورت تغییرات نیرومند دیده می‌شود. همین امور است که آسمان و زمین را آن قدر بزرگ ساخته است.
کنفوسیوس ـ دستورات مین 1
همان طور که زرگر قطعه‌ای طلا را گرفته و آن‌ را به صورت‌های گوناگون و اشکال زیباتر و جدیدتر می‌آورد این خود بزرگ پس از این که این جسم را دور انداخت و همه نادانی ها را رفع کرد برای خود اشکال جدیدتر و زیباتر می‌سازد. این خودی در حقیقت براهمان است که عبارت است از دانش، روح، زندگی، جلوه، شنوایی، زمین، آب. اثیر، نور و بی‌نوری، خواست و بی‌خواستی، خشم و بی‌خشمی، درست و غلط.
همان طور که یک انسان بر حسب اعمال و رفتار خود چنین و چنان خواهد بود او هم چنان است. و در آنجا می‌گویند که یک شخص مرکب از امیال است و همان طور که امیال او است خواست وی خواهد بود و همان طور که خواست او است رفتارش خواهد بود و عمل او هرطور باشد همان را خواهد درو کرد.
دین هندو: بریها دارانیاکا اوپانیشاد- آدهیایا4- براهمانا4