به قلم وحدتی مسعود ریاضی

افکاری در طریق وحدت نوین جهانی با این که بر طبق سرنوشتم خود را از قدیم وحدتی می‌دانم لکن از زمانی که سعادت تقدیم درخواست عضویت وحدت نوین جهانی از طرف یزدان مقتدر دانا نصیبم شده دقیقه به دقیقه آرامش خاطر و اطمینان قلبم افزون و ایمانم نسبت به ذات اقدس پروردگار و مبانی و اصول دیانت مقدس الهی بیشتر می‌شود، خدا را به قدر عظمت و قدرت و رحمتش سپاس می‌گویم که سرنوشت مرا این طور مقدر فرمود که در زمرۀ معتقدین به وحدت و خدمتگزاران وحدتیان هستم. به راستی چه سعادتمندم و چقدر از سرنوشت خود راضی و خشنود. سحرگاه شب پنج‌شنبه 28 فروردین 1348 چنین سروده‌ام:

هر که در خیالی خوش، من به یاد تو شادم		هر کسی به بندی بند، من به یادت آزادم
پای دل رهانیدی از هزار و یک بندم		در دو عالم آزادم چون به بندت افتادم
گر دو عالمش گفتم جز یکی نمی‌بینم		کثرت آید از وحدت یک شد اصل اعدادم
روح عالم و آدم، علم و قدرت عالم		جز یکی نمی‌دانم، کو نموده ایجادم
او شعور این عالم، عالم و شعورش او		روح و نفس و جسم کل یک حقیقت ای آدم
سه نباشد آن یکتا بگذر از سر تثلیث		اهرمن چه و یزدان؟ این نگفته استادم
هر چه باشد او باشد، هر چه بینم او بینم		من کیم که او بیند او بداده این یادم
او به حشمت‌الله گفت درس وحدتم گوید		با حضور اشرف او بسته عهد و میعادم
با اعطای مهر آیین راه وحدتش پویم		نور روی او جویم من به عشق او زادم
رهبرم بود حشمت مکتبش بود وحدت		چون ریاضی از لطفش زنده‌ام که آزادم

با اجازۀ مافوق‌ترین نیروی قدرت و عظمت و با خواست و مشیت یزدان مقتدر دانای مهربان عهد بسته‌ام که همۀ نیروی مادی و معنوی خود را که یزدان عطا فرموده در خدمت وحدت و وحدتیان بگذارم و وجود ناچیز خود را وقف خدمت به بشریت نمایم. پیمان بسته‌ام که جز طریق حق و صراط مستقیم وحدت راهی نپویم بلکه جز این راه راست راهی نمی‌بینم و نمی‌جویم لذا چنین سروده‌ام:

(تجدید عهد با وحدت)  

عشق وحدت ز ازل در دل و جانم بنشست		تا ابد راه حقیقت نگذارم از دست
راه حق گر طلبی جانب وحدت بگرای		گر بدیدی همه جا جلوۀ حق، حق بپرست
غیر حق در دل ما جلوۀ دیگر نبود		وحدتی از غم دنیا، طمع عقبی رست
کبریایی نبود در خور کس غیر خدای		زان سبب کبر و غرورم همه یک جا بشکست
می دنیا ندهد نشئه به دل ای عاقل		وحدتی کی شود از مادۀ دنیا سرمست
در ازل با سر زلف تو ببستم عهدی		تا ابد نشکنم ای دوست من آن عهد الست
گر که عهد ازلی را کنم اکنون تجدید		بهر ابراز وفاداری و تذکار دلست
همچو آیینه گرفتم ز رخ حشمت نور		دامن بهگر وحدت ندهم من از دست
یا رب از کبر و غرور و ز هوس‌ها برهان		دل مشتاق ریاضی که به وحدت پیوست

تهران 18 فروردین 1348

قبل از این که از حقیقت راه وحدت نوین جهانی آگاه شوم در آتش اشتیاق دیدار حق می‌سوختم، آرام و قرار نداشتم، هیچ باده‌ای از مال و مقام و شهرت و زن و فرزند و محبت دوستان و صفای باغ و بوستان و سفر و حضر دل خمارآلوده را مست نمی‌کرد. همیشه در رنج و التهاب و یأس و اضطراب بودم. شبی که از این همه سرگردانی و بی‌هدفی و دل‌نگرانی در آتش یأس و حرمان می‌سوختم و حال طلب غلبه و آتش اشتیاق دیدار محبوب ازلی و وصول مقصود لم‌یزلی از کانون سینه شعله‌ور شده بود این غزل را سرودم: (طلب)

کاش با جلوه‌ای از غصه نجاتم بخشی		با همه ظلمت دل پرتو ذاتم بخشی
جلوه‌ای کردی و رفتی که بجویی بازم		در ره عشق بیا تا که ثباتم بخشی
خضر راهم تویی و حیف شدی غیب ز چشم		چه شود دیدۀ بینایی ذاتم بخشی
من که گمراه شدم از چه رهم بنمودی		کاش در راه خدا خط براتم بخشی
تو که در عین خماری لب من تر کردی		چه شود باده ز مینای صفاتم بخشی
کوثر عشق و هدایت نشود خشک ز می		گر تو یک جرعه از آن آب حیاتم بخشی
من که پا در گرو موی هزاران اصنام		دارم، از لطف تو خواهم که نجاتم بخشی
راه توحید نه این است که من می‌سپرم		مگر از لطف تو بر لات و مناتم بخشی
خرمن عشق و گدایی ریاضی دیدم		شاید از خوشۀ توحید زکوتم بخشی
غم نیست ریاضی را گر جان به رهت بنهد		تا جان و دلی دارم با روح تو پیوستم

آبان 1346 کرمانشاه

از برکت ارادت و مصاحبت آن استاد روحانی اصول عقایدم بر قاعدۀ حق استوار و دلم از نور جمال یار روشن شد لذا در مهرماه 1347 چنین گفتم:

من نشان از نقش روی پاک جانان دیده‌ام		با دو چشم جسم خاکی نقشی از جان دیده‌ام
یک تجلای جمالش صد هزاران مهر و ماه		هر دمی صد جذبه‌اش با چشم ایقان دیده‌ام
وحدت ذات و صفاتش عین هستی جهان		وحدت موجود و هستی ذات رحمان دیده ام
نور بر نور است دریای پر از نور جهان		جلوه‌ها با نور دانش در دل و جان دیده‌ام
چون که دانش دینامیسم عالم بی منتهاست		روح عالم دانش ذاتی یزدان دیده‌ام
دانش حق عین ذات اوست پس عالم همه		دانش بی‌منتها توأم به ایمان دیده‌ام
دین و دانش اصل هستی ذات یزدانی بود		این دو اصل وحدتی را ذات یزدان دیده‌ام
دانش و دین توأمند و واحد و بی‌حد و بعد		هستی مطلق همه از علم و ایمان دیده‌ام
این دو اصل وحدتی را کس مجزا کی کند		دانش بی‌دین و ایمان جهل دونان دیده‌ام
در کتاب دینامیسم آفرینش راز حق		با دلیل روشن و فطری و عریان‌دیده‌ام
دورۀ علم‌الیقین بگذشت و در عصر نوین		معرفت عین‌الیقین باشد که این‌سان دیده‌ام
حشمت‌الله پرده از اسرار عالم برگرفت		مکتب وحدت ره حق بهر انسان دیده‌ام
چون خدای عالم و آدم یکی و بی‌شریک		بی‌جهت در اختلافات اهل ادیان دیده‌ام
تا ریاضی پیرو حشمت بشد در راه عشق		در عطا و اشرف ایمان‌ها به یزدان دیده‌ام

8 / 7 / 1347 اکنون یقین دارم بشریت به حقیقت متوجه و بدان فرشته وحدت متوسل و خود را با این حبل‌المتین محکم الهی از ورطۀ جنگ و جهل و بدبختی نجات خواهد داد. افتخار می‌کنم که در اثر لطف و بزرگواری خداوند تبارک و تعالی وحدت ادیان از شهر کرمانشاه در کشور عزیز ایران که دارای شاهنشاهی رئوف و مهربان می‌باشد که خداوند بر قدرت و عزتش بیفزاید پدیدار شد. آری امروزه در جهان دورۀ تاریکی به سر آمده و نور یزدانی طالع شده و از روشنی سحرگاه سفیدی صبح سعادت درخشنده بشریت پیداست. خداوند متعال به بانی وحدت نوین جهانی پاداش عظیم عنایت فرماید و نیروی کامل بخشاید و عمر و عزت وحدتی حشمت‌الله دولتشاهی (حشمت‌السلطان)، وحدتی دکتر عطاءالله شهاب‌پور، وحدتی علی‌اشرف کشاورز را بیفزاید و وحدتیان را جلوه دهد تا بشریت از این چراغ هدایت بهره برگیرد و به سعادت رسد، آمین. درود فراوان به حقیقت‌خواهان و وحدت‌پژوهان کرمانشاه صبح شنبه ششم اردیبهشت 1348

• دیدگاه ها