انکار پندار بشر نه انکار خدا
از این روست که می‌گویم این گونه انکار در واقع انکار تصورات و خیالاتی است که بشر خدا را به آن صورت پندارد و انکار خدای نیست. کدام عقلی می‌تواند منکر خدا شود: افی الله شک فاطر السموات و الارض؟ (آیا درخداوند پدید آورنده آسمان ها و زمین می‌توان شکی داشت؟) بلی آن خدایی که مخلوق فکر بشر است دیر یا زود محکوم به آن است که منکر وجود آن شوند. اما خدای عالمیان انکار ناپذیر است. مگر می‌توان منکر خدا شد؟ مگر می‌شود منکر قوه و قدرت و شعور در عالم گردید؟ این قوه و شعور و قدرتی که در تمام ارکان هستی و سراسر موجودات جهان خود نمایی می‌کند چیست؟ مگر می‌توان در وجود قوه و قدرت شک کرد؟ قوه و قدرت مثل آفتاب خود نمایی می‌کند و قابل حس است، از در و دیوار، از چپ و راست و بالا و پائین (این الفاظ ساختگی و برای فهم بشر است) خلاصه همه جا و همه جا می‌توان آن را دید و دریافت.
وجود همین قوه و قدرت و شعور عالم است که از خلال موجودات می بینیم و وجود خدا را ثابت می‌کند زیرا قوه و قدرت و شعور و گرمی و حرارت و موجودیت آن هست که در همه جا احساس می‌شود. روح و نیرویی که سراسر جهان هستی را به گردش انداخته مگر جز آن است که امر او است؟