سرنوشت الهی یک حقیقت بزرگ عالمی است

وقتی به سرنوشت معتقد باشیم سعی در فهم آن می‌کنیم. هر چه عاقلتر، دانشمندتر و هوشمندتر باشیم بهتر می‌فهمیم که رهبر اساسی زندگانی ما همین تقدیر است. این تقدیر سرگذشت بزرگ زندگانی ما می‌شود. موقعیتی است که می‌توانیم عمل خالق را بفهمیم و با خالق عالم در راه زندگی هم‌آهنگی و همکاری کنیم.
فکر تقدیر می‌تواند ما را از برخی اشتباهات که برخی متفکرین قرن هیجدهم داشتند نجات بخشد. آنها وجود خدای‌را منکر نبودند اما خدا را چنان دور از عالم معرفی می‌کردند که گویی حقیقت و واقعیتی برای زندگی انسان ندارد. این فلسفه را Deism یا خداپرستی می‌نامیدند و برای دنیا زیان بسیار داشت. این فلسفه بشر را متکبر، دوستی‌ناپذیر، مغرور، مادی و ابله بارآورد. اما چیزی نگذشت که جای خود را به فلسفه دیگری داد که آن‌ را Téism یا یزدان‌شناسی نامیدند داد که طبق آن خداوند تنها خالق نیست بلکه اداره‌کننده و فیض‌بخش دائمی عالم است.
یک مفهوم صحیح از لغت تقدیر آن است که به فکر ما توازن می‌بخشد و مانع از آن است که به راه افراط یا تفریط رود. خدا را به عنوان خالق و سرچشمه کلیه قوانین زندگانی کرات و آفتاب ها و موجودات زنده معرفی می‌کند. او نیروئی است که قوانین جسمانی شما را ایجاد کرده تا سالم و منظم باشید. او مؤلف کلیه قوانین شگفت‌انگیزی است که در آسمان و در فصول سال می‌بینیم. درباره او و درباره معلول‌هایی‌که مسلماً به دنبال علت می‌آیند فکر کنید. هرگز دربارۀ خدا به عنوان مجازات کننده فکر نکنید. این طور فکر نکنید که او یک انسان را برای عذاب ودیگری را برای رحمت برمی‌گزیند. فکر کنید که او مؤلف و موجد قوانینی است که پیروی از آن موجب رحمت و شکستن آن موجب رنج و عذاب است. تقدیر الهی قدرت ارتقاء و تحول است که سبب می‌گردد یک بشر موجودی روحانی شود و زندگی ابدی یابد.
ترجمه و تلخیص از جلد سوم صفحات 1981 تا 1983 دائرۀالمعارف کودکان چاپ مؤسسه کتب تربیتی ـ لندنEducational Book Co. The Children´s Encyclopaedia-The