تحمل هم داده می‌شود
البته قانون عالم اشخاص را در مقابل سختی‌های نسبی بلادفاع نگذارده و هر کسی را بر طبق طاقت و توانایی بار می‌کند این است که فرمود: «لایکلف الله نفساً الا وسعها (بقره، 236) : هیچ کس را جز به قدر طاقتی که دارد بار تکلیف بر دوش نمی‌گذارند». هر سختی در مقابل طاقتی هم دارد که آن را قابل تحمل می‌سازد.
یک پیرمرد که از پیری شکنجه می‌برد در مقابل شکنجه تحملش هم زیاد می‌شود. قبول سختی‌های یک پیر برای یک جوان ممکن نیست زیرا جوان نارس و پیر رسیده و تجربه‌دیده است.
در کتاب وندیداد (زند آوستا) از دین زردشت می‌گوید: «هرگز به خود نگرانی راه مدهید، زیرا هر کس خود را اسیر حزن سازد از مزایا و نیکویی‌های جهان و روح باز می‌ماند و کالبد و روانش دچار تضاد می‌گردد.»