احساس احتیاج
فشار و اکراه روزگار که به طور دسته‌جمعی پیش می‌آید بیشتر به خاطر آن است که مردم احساس احتیاج کنند و برای اصلاح مشتاق شوند. تا کسی احساس درد نکند دنبال طبیب نخواهد رفت. آن کس که راحت است و هیچ گونه رنجی ندارد او را با پزشک کاری نیست. جامعه نیز چنین است: بایستی سختی و فشار باشد تا مردم دنبال راه اصلاح بروند. اگر راحت باشند و احساس نیاز ننمایند دنبال طریق حق را نخواهند گرفت. اگر مرتباً روز باشد کسی احتیاج به چراغ و نور ندارد. هنگامی در پی نور به جستجو می‌افتند که تاریک شود. این همه زحمت و اکراه برای متوجه کردن مردم به راه اصلاح و حقیقت است.