عکس‌العمل آدمی عاید خود انسان می‌شود
چون دنیای وحدت است و همه به هم اتصال دارند و از هیچ کس و هیچ چیز نمی‌توان انفکاک داشت لذا هر عمل خوبی که انسان انجام دهد یا هر کار زشتی از او سر زند نتیجه‌اش عاید خود انسان می‌شود. علامت وحدت نیز که اشعۀ آن به داخل خود او تابیده و نه به خارج (زیرا خارجی وجود ندارد) و نموداری از عالم لایتناهی است نشانی از این حقیقت می‌باشد.
این امر برای یک تفکرکننده نکات عظیمی از حکمت را روشن می‌سازد. من در خودم هستم. تو در خودت، همه در خودشان و عالم هم در خودش و خدا نیز با همه همراه است.
یا للعجب، چه دنیای شگفت‌آوری که نه تنها بشر بلکه مافوق بشر هم نمی‌تواند حقیقت آن را درک کند.
نوری که از کره‌ای ساطع می‌شود کجا می‌رود. مگر نه آن است که بالاخره در همین عالم وحدت گردش می‌کند. نادانی و عدم درک حقیقت گریبان‌گیر همۀ موجودات هست و همه دچار مضیقۀ آن هستند. از میکروب گرفته تا بزرگترین موجودات. منتها با مشیت یزدانی با تکامل نسبی سطح افکار بالا می‌رود و بشر ترقی می‌کند و حقایق را می‌فهمد.