گوش به نااهلان سپردن
سخن با کسی است که فرض کنید در اثر منطق صحیح و روش پاک و نیکوی وحدت شیفتۀ آن شده و مطالب عقلانی آن را پسندیده و به سوی آن می‌آید و بدان می‌گرود. اما بعداً در اثر ادامه ندادن به تفکر و تعقل و سنجش و یا گوش دادن به سخنان بی‌تعمق دیگران که به صورت تظاهر ریاکارانه به او عرضه می‌گردد و یا در اثر غفلت خود وی رشتۀ مهر و الفت را می‌برد و می‌خواهد خود را جدا سازد اما نمی‌داند که این حقایق مانند رودخانۀ خروشانی است که پیش می‌آید و با خود خیر و برکت و سلامت به ارمغان می‌آورد. آیا می‌توان با کشیدن یک دیوارۀ کوتاه جلو چنین رودی را گرفت؟ آیا می‌توان با پشت کردن بدان، مانع از جریان آن گردید؟
خیر چنین نیست. رودخانۀ رحمت همچنان جریان دارد و کسی که بدان پشت می‌کند در حقیقت خود را از فیوضات آن محروم ساخته است.