خود را دوست می‌داریم
اما نشانه تجلی خداپرستی این است که هر فرد بشری خود را دوست می‌دارد. حب نفس و حب ذات نشانی از خداشناسی است زیرا آثار و تجلیات یزدانی است که در نفس وجود دارد و ما عاشق آن تجلیات هستیم. اعم از این که متوجه این معنی باشیم یا از این حقیقت غافل بمانیم اما از دوست داشتن خود دست بر نخواهیم داشت.
وقتی حقیقت در اذهان روشن شود و همه بدانند که همان آثار نورالانوار که به نفس یک بشر قدرت می‌بخشد همان نیرو به همۀ افراد بشر، به همۀ مخلوقات، به کرۀ زمین، به همۀ کرات و خلاصه به سراسر عالم وجود نیروبخش است. پس یاد می‌گیریم که همه را دوست بداریم و چون متصل به همه هستیم و هر چه هست از یک سرچشمه است عشق ما به خودمان تبدیل به یک عشق عالمی و یزدانی می‌گردد.