به سوی خدا باز می‌گردم
شما این مطلب را شنیده‌اید که ما از خداییم و به سوی خدا باز می‌گردیم. این ندای اسلام است که با صوت جلی در قرآن طنین‌انداز است که: «و نحن اقرب الیه من حبل الورید» (ق، 16) : خداوند از رگ گردن به انسان نزدیکتر است و می‌دانید که این تشبیه بهترین تعبیر زمان برای نشان دادن نزدیکی و یگانگی خدا با بشر است. باز هم این سخن را از قرآن مقدس شنیده‌اید که: «و نفخت فیه من روحی» (الحجر، 29 ـ ص: 73) » از روح خودم در آدمی دمیدم. و از احادیث اسلام هم دریافته‌اید که: «عبد اطعنی اجعلک مثلی: ای بنده مرا اطاعت کن تو را مثل خود قرار می‌دهم. در انجیل یوحنا فصل چهارم (آیین مسیح) می‌فرماید: «خدا روح است و هر که او را پرستش کند می‌باید به روح و راستی بپرستد.»
در مکاشفات یوحنای نبی فصل اول می‌گوید: «من هستم اول و یاء و اول و آخر می‌گوید آن خداوند خدا که هست و بود و می‌آید. قادر علی‌الاطلاق.»
در کتاب ایوب باب نهم می‌فرماید: «اینک او از من می‌گذرد و او را نمی‌بینم و عبور می‌کند و او را احساس نمی‌نمایم.»