مقدر و صبر
نباید فراموش کرد که صبر باید با مقدر همراه باشد و در عین حال که مقدر صورت می‌گیرد بایستی آن را با صبر توأم نمود. یک نفر نانوا در ده مقدرش آن است که از نانوایی امرار معاش کند. برای انجام این مقدر لازم است کوشش کند یعنی صبح زود به دکان برود و آرد را برداشته آب فراهم نماید و آنها را خمیر کرده نان بپزد.
اگر نکوشد و کار نکند و همین طور بنشیند و آرد را تماشا کند آیا نان خود به خود پخته خواهد شد؟ پس با سعی و کوشش و صبر او نان به وجود می‌آید. نانوا نمی‌تواند در انجام مقدر خود عجله روا دارد زیرا کار او خراب می‌شود و به او لطمه می‌رسد. بایستی با مرور و صبر کامل وظیفۀ خود را به انجام رساند.
نانوا اصولاً نمی‌تواند از انجام این کار خودداری کند زیرا گرسنگی و فکر ادارۀ عائله و انگیزه‌های دیگر که درواقع مقدر و جبر است به وجود می‌آید و او را وادار به کار می‌کند.