خدای یکتا را می‌خوانند
باطن آنها با صدای بلند فریاد تحلیل (لا اله الا الله) را برمی‌آورد زیرا ممکن نیست بشری که صاحب عقل و شعور باشد نیرویی جز خداوند یکتا مجسم نماید، هرچند که از روی جهالت و اشتباه و غفلت مظهری برای این قدرت نزد خود بتراشد و مجسم کند.
آنها به زبان دل یکتایی خدا را می‌ستایند و در یک مسئله هماهنگ هستند و وحدت دارند و آن مسئله ایمان است که در همه مشترک می‌باشد. همین ایمان است که آنها را در خلال کش و قوس زندگی و امور مادی منحرف ساخته به سوی معنویات می‌کشاند و از ظواهر برمی‌گرداند و به باطن خداجویی سوق می‌دهد. این ایمان است که هر فرد را وادار به فداکاری می‌کند. غازی اسلامی را با اشتیاق به میدان شهادت می‌فرستد و مسیحی باایمان را در میدان رم جلو شیرهای درنده خنده‌کنان به سوی تحول روان می‌سازد و یهودی مؤمن را در مقابل ارتش نیرومند فرعون قرار می‌دهد و بودایی از خود گذشته را وادار می‌سازد که در راه ایمان فداکاری کند.