نظر بشر نسبت به کرات

روزی بود که کرات را مثل میخ نقره می‌شمردند و بعد عظمت آن را کشف کردند و دانستند افلاک مثل زمین و بالاتر از زمین هستند ولی رفتن به سوی آنها را برای بشر حتی تا 30 سال قبل غیر ممکن و خیال واهی می‌انگاشتند اما علم همچنان پیش رفت تا این که بشر به سوی کرۀ ماه سفر کرد و در آنجا پیاده شد. این رشته همچنان ادامه دارد و ممکن است صد سال دیگر به مریخ بروند دو هزار سال دیگر از آن هم رد شوند. سیر همچنان پیش می‌رود و ممکن نیست متوقف گردد.

در هر رشته از دانش تفکر کنیم همین حال را خواهیم دید و بر ما مسلم و روشن است که سیر دانش در عالم بی‌پایان است و همچنان مد دارد یعنی کشیده می‌شود و جلو می‌رود.

اکنون که حقیقت دانش را یافتی بدان که عالم هم چنین حالی دارد و مثل دانش است و برای آن پایانی تصور نمی‌توان کرد.

• دیدگاه ها