چرا نومید باشیم
این قاعدۀ کلی جهان هستی است و به هرکجا بنگرید مظاهر آن را می‌بینید و استثنا ندارد. پس چرا نومید باشیم و دل به یأس بسپاریم. وظیفه ما این است اکنون که جهان دوران ظلمت را گذرانده ولاجرم وارد روشنایی می‌شود با خرسندی و سرور و آغوش باز خود را برای این دوران ظهور تابناک آماده سازیم همان طور که پس از خواب شب از بستر خمودگی برمی‌خیزیم، نماز می‌خوانیم، ورزش می‌کنیم، شستشو و استحمام می‌نماییم و خویشتن را برای زندگی روز تازه‌ای آماده می‌سازیم. بله پس از شب تیره نیز بایستی برای روز روشنی که در پیش است حاضر شویم و حاضر شدن ما به این ترتیب است که خود را به اخلاق حسنه مجهز سازیم. اگر دیگران خود را با اسلحه مخرب و خانمان‌برانداز و برادرکش تجهیز می‌کنند و برادران نوعی را دشمن می‌شمارند ما خود را با سلاح اخلاق، محبت، انسانیت، وحدت، دوستی، مدارا، صفا و صلح مجهز می‌کنیم و آن قدر بر این تجهیزات الهی می‌افزاییم که نیروی ما در هنگام طلوع روز روشن بسیار ارزنده و قوی خواهد شد. قدرت اسلحه طرف را می‌کشد و پیش می‌رود اما نیروی ما دشمن را دوست می‌کند و هر قدم که جلو می‌رود بر قدرت اتحاد و محبت خود می‌افزاید و با پیوستن دل‌های بی‌شمار دوست و دشمن لحظه به لحظه قوی می‌گردد و همچنان بر قدرت خود می‌افزاید و باز هم قویتر می‌شود تا جایی که با قدرت وحدت نورانی خود تمام دل‌ها را تبدیل به یک نیروی واحد که هیچ سلاح مخربی یارای مقاومت در برابر آن نیروی عظیم نخواهد داشت می‌سازد. ادیان الهی که امروز قدرت‌های پراکنده‌ای هستند به هم متصل شده نیروی عظیمی در طریق خداشناسی و خداپرستی به وجود خواهند آورد و خداناشناسان را تحت‌الشعاع قرار خواهند داد. ای یاران وحدت و عزیزان من، این است سلاح معنوی شما و قدرت روحی پاکیزه‌ای که حاصل خواهید نمود.