پس چه ترسی هست
حالا که چنین است عیسی (ع) را چه وحشتی از دار است. کسی که حقیقت را شناخته و دیده چه وحشتی از تحول که تغییر نقشی در عالم لایتناهی است دارد، آن کس که چون حضرت محمد (ص) وظیفۀ خود را عبادت معبود می‌داند از مرگ چه باکی دارد؟ آن کس که فکرش مانند حضرت علی (ع) غرق در عشق معبود لایزال است جز آن که هنگام شهید شدن در محراب عبادت بگوید: فزت و رب الکعبه: (قسم به خدای کعبه که به سعادت رسیدم) چه اندیشه‌ای در سر دارد؟