قدرت خلاقه نورالانوار

گلهای راهنمایی جلد اول خداوند و خلقت

چگونه کرات به وجود می‌آیند؟

چگونه بشر تولید می‌شود؟

چرا حرارت وسیله حرکت و زندگی و برودت موجب کندی و رکود است؟

چرا نورهایی مانند نور خورشید با نورالانوار تفاوت دارد؟

روح چیست؟ چگونه هم بشر و هم کرات روح دارند؟

مرگ (تحوّل) چیست و چه وقت اتفاق می‌افتد؟

ورزش چه تأثیری در انسان دارد؟ آیا کرات هم ورزش می‌کنند؟

پریسپری چیست و چه مقامی دارد؟

این مقال جواب سؤالات فوق و بسیاری سؤالات دیگر را بیان می‌دارد و تکمیلی بر مطلب نورالانوار است که‌ گذشت.

* شرح تصویر عکسی که در اینجا می بینید کپی نقاشی است که برادر هنرمند وحدتی ما فردریک تالبرگ به دستور مولف از نظریه تشکیل عالم تهیه کرده و هر چند کاملا رسا نیست ولی تا حدودی مجسم کننده حقیقت است. در این تصویر چهار مرحله از تشکیل کرات نشان داده شده ولی قبل از مرحله اول که در بالای تصویر است مراحل زیادی وجود دارد که به طور خلاصه در اینجا همه مراحل بیان می‌گردد: هنگامی که نورالانوار با قدرت عظیم خود به قسمتی از فضای لایتناهی فشار می‌آورد ذرات و مواد مورد لزوم را که در فضا موجود است به گردش می‌آورد، با قدرت عظیم خود آنها را به هم می‌فشارد، آن قدر به مواد آنها فشار می‌آورد و آنها را در هم می‌پیچد و می‌پیچد که از صورت رقیق بیرون آمده کم کم غلظت پیدا می‌کند و ابتدا به صورت مه درمی‌آید و مرئی می‌شود بعد رفته رفته در اثر متراکم شدن و به هم فشرده گردیدن جسمیت می‌یابد. باز هم نور به آنها فشار می‌آورد و آنها را مثل خمیری که مالش ‌دهند در هم می‌مالد و باز می‌فشارد و باز به آنها غلظت و تراکم می‌دهد و آن قدر فشار می‌آورد تا به مرحله‌ای می‌رسد که در اولین شکل بالا ملاحظه می‌کنید. سپس در اثر فشار و مالش و گردش و حرکات مارپیچی متدرجاً غلظت و جسمیت آن بیشتر گردیده و رشد و نمو یافته مراحلی را طی می‌نماید که در سه شکل بعدی عکس نشان داده شده است و بالاخره به حالت جسمیت و به شکل کره در می‌آید. آنگاه که این مواد به صورت غلیظ و به شکل جسم یک کره درآمد در همان حال که با فشار نورالانوار گردش دورانی و مارپیچی خود را ادامه می‌دهد همان قدرت نورالانوار یکباره آن را در فضا رها می‌نماید مثل فرفره‌هایی که اطفال به وسیله نخ به چرخش درآورده رها می‌کنند که فرفره به گردش خود ادامه می‌دهد. البته پس از اینکه کره به این وضع در فضا رها گردید هدایت‌کننده دارد یعنی پیوسته نظم و قدرتی بزرگ از همان نور مواظب آن است که از مسیر خارج نگردد و همیشه در مسیر معین حافظ و نگهدارندۀ اوست. این است یکی از معانی «فالله خیر حافظاً و هو ارحم الراحمین (یوسف، 64). پس به خوبی بر شما روشن گردید که چگونه پدیده‌ای که معنوی و لطیف و غیر قابل رؤیت بود به صورت جسمیت درآمد و حالت مادی آفرینشی را که می‌بینیم و شاهدیم پیدا کرد. دانش با سرعت در عالم پیش می رود و هیچ نیرویی نمی تواند جلو پیشرفت آن را بگیرد. حقیقت چون بوی مُشکی که قابل پنهان کردن نیست نفوذ می کند و چون نوری بر تاریکی ها می تابد چنانکه در تاریخ دیده شد که همه سده های مصنوعی افکار را شکافت و پیروز شد و علم بشر را به این درجه از قدرت رسانید.