پیروی از علم
در قبال این خودداری از باج دادن معنوی، یک حقیقت دیگر هم هست که بایستی مورد توجه ما قرار گیرد و آن این است که نبایستی از پیروی علم وکسب معرفت خودداری کنیم و این نکته نیز واضح است، که معرفت از صاحبان معرفت به دست می‌آید و علم را باید از علما کسب کرد و دانش را از دانشمندان آموخت. میان این دو قطب اخلاقی چه باید کرد: هم باج ندهیم و هم به دنبال صاحبان دانش برای کسب دانش آن ها روان شویم. وجه سازش آن، در عقل و تجربه و فهم انسانی است. به این معنی که نبایستی کورکورانه و بدون فکر و اندیشه دنبال کسی رفت، بلکه باید در هر امری سنجش عقلی به جای آورد و تا عقل انسان اجازه ندهد نباید راهی را دنبال نمود.
این است معنی آیه مبارکه قرآن مجید: «ولا تقف ما لیس لک به علم ان السمع و البصر و الفؤاد کل اولئک کان عنه مسئولاً.» (بنی‌اسرائیل، 36): بر آنچه تو را بدان علم نیست پیروی مکن که اگر چنین کنی گوش و چشم و دل، همه آن ها مسئول است.