آزمایش خیر
هرکس در زندگی خود اعمال خیر انجام داده و لذت آن را کم و بیش درک کرده است. هرگاه در یک شب سرد به طور ناشناس موجبات مسرّت یک عائله فقیر را فراهم نموده و در آشیانه سرد و حزن‌آور آن ها نور شادی و قهقهه مسرّت برپا سازیم، آن وقت است که یک لذت ملکوتی از این عمل درک می‌کنیم و علت این لذت نیز همان وحدت است، زیرا بشر به هم مرتبط و متصل است و پیوند روحی و جسمی دارد، مسرّتی که در دیگران ایجاد کند به خودش نیز می‌رسد و حکم الکتریسیته القایی دارد. در امور عادی هم این قضیه روشن است و دیده‌ایم یک فرد بشّاش مسرور، چگونه باعث ایجاد مسرّت در یک جمع می‌گردد و برعکس یک شخص محزون پریشان، چگونه امواج غم را در اطراف خود پراکنده می‌سازد.