روش صحیح
اما دستور حقیقی که باعث روشن شدن روز و شب انسان از انوار مسرّت و شادمانی است، رعایت این دستورات است که با مردمان نیکویی کنیم و روش خیر پیش گیریم. یکی از بزرگان سابق گفته است: «اگر همه بشر لذت عمل خیر را درک کنند هیچ کس جز نکویی کاری نخواهدکرد.»
در واقع خالص‌ترین لذت‌های جهان همین عمل نیکو است. همان طور که در بین سوختنی‌ها خالص و ناخالص وجود دارد و هر ذغالی خالص‌تر باشد، کمتر از آن خاکستر باقی می‌ماند و می‌گویند، الماس که از جنس ذغال سنگ است، خالص‌ترین سوختنی می‌باشد و اگر بسوزد هیچ زائده و خاکستری از آن باقی نمی‌ماند. در بین لذت‌ها نیز خالص‌ترین آن ها عمل خیر است زیرا سایر لذت‌ها در عین حال که برای بشر مطبوع است، خاکسترهایی از عکس‌العمل نامطلوب به همراه دارد. چنان که می‌گویند: «شب شراب به بامداد خمار نمی‌ارزد.» هر لذتی در مقابل آن خوشی که ایجاد می‌کند، عکس‌العمل ناخوشی تولید می‌نماید؛ مثلاًً به مزاج لطمه می‌زند، شب‌نخوابی و عواقب آن را به وجود می‌آورد، حالت دلسردی و ابتذال پس از آن می‌آید و از این قبیل آثار.