کسب فضائل اخلاقی
پس از کسب علم وظیفه هر شخص آن است که از ابتدای زندگانی درصدد کسب فضائل و صفات نیک برآید، زیرا علم بدون اخلاق سودی ندارد و یک نفر دانشمند که به زیور گوهرهای اخلاقی مزیّن نباشد، نمی‌تواند در زندگی کاملاًً سودبخش و ارزنده گردد و علم و اخلاق لازم و ملزوم یکدیگرند. کسب اخلاق نیز احتیاج به مراقبت و پی‌گیری و تمرین و مداومت دارد و از آنجا که منافع زندگی مانند آهن‌ربا دائماً انسان را به این سوی و آن سوی می‌کشاند، اگر مراقبت دائم در کسب فضائل و رفع رذایل به عمل نیاید، موفقیتی در بین نخواهد بود، و بسیارند کسانی که به تشویق معلمین و مصلحین و مربیان به سوی امور نیکو تمایلی یافته‌اند، اما به زودی آن را رها نموده دنبال هوای نفس را گرفته‌اند. کسب اخلاق بایستی شعار انسان باشد و سخن ناصح و مربی را دائماً در حدود مقدر و مکانیسم مغزی در گوش داشته و خود را آماده پیشرفت در این زمینه نماید.