انگیزه زیان رساندن
یا اینکه به منظور نفع شخصی و هوس و جلب منافعی که توأم با زیاده‌روی و حرص و پا فرا گذاردن از گلیم قسمت خویش است، به فکر می‌افتد به دیگران زیان رساند تا منافع خود را بیشتر کند و جیب دیگران را به نفع جیب خود خالی نماید، غافل از آن که آنچه مقدر اوست بیش از آن به او نخواهد رسید. در این صورت نیز نیروی صبر او را تعدیل خواهد کرد و جلو او را خواهد گرفت و بر آن هوی و هوس خیالی که منافعی را در نظرش جلوه داده، پرده خواهد افکند و جلو آن خیالات را که محرک او شده بود می‌گیرد و وقتی محرک که خود نیرو است به وسیله نیروی بزرگتر صبر از قدرت افتاد و متوقف شد بالطبع جلو زیان گرفته می‌شود.
بنابراین بشر موظف است به وسیله نیروی تفکر و فهم حقیقت و سپس با قدرت صبر جلو اعمال خود را که ممکن است منجر به زیان دیگران گردد بگیرد و مانع آن شود. بشر وظیفه ندارد دیگران را بیازارد بلکه وظیفه او آن است که هرچه ممکن است بی‌آزار و بی‌ضرر باشد.