ملاک سودبخشی است
در گفتن بایستی سخت جدیت کرد که کلام انسان برای دیگران سودی در بر داشته باشد والا نگفتن او بهتر است، زیرا موجب اتلاف وقت طرفین است و چنین سخن را هزل می‌گویند. البته کلام شیرین و شوخی و دلجویی نیز چون باعث نشاط و رفع حزن و غم از اشخاص است، با اینکه ظاهراً ممکن است لغو به نظر رسد، اگر چنین نتیجه‌ای بخشد بسیار مفید بلکه واجب می‌باشد اما در محل خود، جای خود، به اندازه و مناسب و در نظر گرفتن استعداد و حالت شنوندگان.