اخلاق بدون دین
یکی از فلاسفه بزرگ می گوید: کسانی که اخلاق را بدون دیانت کافی می شمارند مانند آن کسی هستند که کاخ بزرگ خوش منظری را بر آب پایه گزاری کند. از طرف دیگر کسانی که تنها از ترس مجازات مذهبی کارهای نیکو می کنند محرک آن ها زور و فشار و تزریقات غیر طبیعی است درحالی که آن کس که به هر دو این زیورها متجلّی باشد از روی کمال دل و خلوص قلب و بدون انتظارپاداش و تلافی به کارهای خوب مبادرت می ورزد و چنین کسی را می توان فردی دانست که تا حدّی به مقام انسانیت نائل گردیده است.