شخصی که صاحب دانش و متین باشد همه افعال و اعمالش مقرون به خیر و نیکویی است و حسن خلق و پاکی اخلاق. نیکوکاری او با دیانت توأم است. برخی کسان عقیده دارند که دیانت لزومی ندارد چه هرکس اخلاق خوب و خیر و دوستی و کمک پیشه کند همان مقصودی را که از دین حاصل است انجام می‌دهد.