دانای واقعی
پس هیچ کس نباید ادعا کند آنچه قبلاً به مغزش رفته و آنچه قبلاً آموخته صد در صد درست است و بایستی باب علم را بر خود مسدود نکند و مغز خود را برای ورود سخنان و مطالب و دانش‌ها و استدلال‌ها و نکات جدید باز گذارد شاید آنچه تازه می‌شنود و می‌خواند سخنانی باشد بسیار ارزنده‌تر از آنچه قبلاً در مغز او بوده است.
به طور خلاصه می‌گویم که یک نفر دانا و دانشمند هم نمی‌تواند ادعا کند که همه چیز را می‌داند هرچند که شهرت علمی او آفاق را مسخّر کرده باشد زیرا دانش به اندازه عالم لایتناهی وسعت دارد. به اصطلاح همه چیز را همگان دانند و یک نفر قابل دانستن همه چیز نیست پس ادعای به اینکه آنچه می‌دانم کافی است و آنچه می‌دانم درست است و هرچه می‌دانم مرا بس است و دیگر نمی‌خواهم ادعای غلطی است این است که قرآن فرماید: «فبشر عبادی الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هدیهم الله و اولئک هم اولوالالباب» (سوره زمر، آیه 17 و 18) پس بشارت ده آن بندگان را که سخن را می‌شنوند و از بهترین آن پیروی می‌کنند. آن ها کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده و آن ها صاحبدلانند.
در کتاب بهاگاوات‌گیتا از کتب مقدس هندو می‌گوید «آن کس که ایمان دارد و حواسش جمع و کوشنده و مجاهد است دانش به دست می‌آورد. چون دانش کسب کرد بدون درنگ به عالیترین مدارج آرامش می‌رسد. با شمشیر دانش افکار بدی را که در مغز دارید که نتیجه نادانی است ویران سازید. ایمان داشته باشید برخیزید.. »
در انجیل لوقا باب سوم می‌گوید: «و در خاطر خود این سخن را راه مدهید که ابراهیم پدر ماست زیرا به شما بگویم خدا قادر است که از این سنگ‌ها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند.» در کتاب شوکینک از آیین کنفوسیوس می‌گوید: «خود را چنان بزرگ ندانید که دیگران در نظرتان کوچک جلوه کنند. »
در کتاب آنالکت از همین دین می‌گوید: « مرد بزرگ شکوهمند است بدون تکبر و مرد کوچک متکبر است بدون شکوهمندی. »