شکرگزاری واقعی
شکرگزاری تنها آن نیست که انسان با لفظ شکر بگوید و این کار کافی نخواهد بود. چه سودی دارد که انسان تنها با زبان شکر بگوید بدون اینکه عملی در این راه انجام دهد؟ شکرگزاری واقعی آن است که شخص کمر همت به خدمت خلق ببندد و از هر طریق که می‌تواند مانند انجام اعمال خیر، تشکیل مؤسّسات خیریه، نوشتن کتاب‌های سودمند، آوردن اشخاص به راه حقیقت و خداشناسی، راهنمایی به خیر و سایر امور نیکو شکر خدای را به جا آورد.
باید هر کس در روز، در هفته، در ماه، در سال حساب کند که چه خدماتی به مخلوقات خدا انجام داده است. هرگاه حساب کرد و دید که این خدمات قابل توجه و مهم است آن وقت خوشحال باشد و شکرگزار درگاه خداوند شود که او را چنین توفیق بزرگی نصیب فرموده است.
در اینجا است که روح و وجدان انسانی تجلّی می‌کند و شادمان است و از اینکه می‌بیند خدماتی به عالم بشریت انجام داده در اهتزاز می‌باشد و معراج واقعی روح در این موقع صورت می‌گیرد.