145- وجود حواس طبیعی است

دوستی حکایت می کرد قریب چهل سال پیش که هنوز ورزش بدنی در مدارس و سربازخانه ها درست معمول نبود و طبقه عامه از آن اطلاع نداشت یک نفر سرگرد ژاندارمری در منزل ما مهمان شد. جوانی بود بلند قامت، ورزیده، قوی، خوش اندام و زیبا. صبح که از خواب بر می خاست مدتی ورزش سوئدی می کرد.

اهالی منزل که تا کنون چنین حرکاتی ندیده بودند تصور کردند که این جوان دیوانه شده و این حرکات را از روی دیوانگی انجام می دهد.

بسیار متأثر بودند که چنین جوانی که همه نوع حسن را در خود جمع کرده چرا باید دیوانه باشد. از روی تأسف دست بردست می زدند ولی ضمناً همسایه ها را خبر می کردند و صبح ها که سرگرد مشغول ورزش می شد پشت درهای بسته از لای پشت درب ها چشمان کنجکاو زنان متوجه حرکات این جوانی که خیال می کردند دیوانه است می گردید.

المر.ای. نولز (Elmer E.Knowles) که یکی از هیپنوتیزرهای مشهور امریکا است بارها در حضور عده کثیری از اعضای رسمی دولت و افراد مردم در شهرستان های آمریکا یک کالسکه را با چشم های بسته راند و در میان کوچه های پرجمعیت شهر بدون اینکه جزئی تصادمی رخ دهد از پیچ و خم جاده عبور داد و به مقصد رسانید و بعداً کلیدی را که پنهان کرده بودند یافت.

درمیان درشکه عده ای از معتمدین شهرحاضر و ضمناً تمام اعمال او را به دقت تام کنترل می کردند. اغلب روزنامه های آمریکا جریان این موضوع را نوشته و شهادت داده اند.

این اعمال همان حس روشن بینی است که آقای المرنولز شاید بدون اطلاع از وجود حس مزبور در اثر پرورش آن حس به این نتیجه درخشان رسیده است.

نامبرده از قرائت افکار کسانی که در درشکه نشسته بودند استفاده می کرده است.

ژوزف سینل کتابی به نام حس ششم نوشته و در آن کتاب حس روشن بینی و الهام را شرح داده است.

یک نفر عالم اخلاقی ژاپنی به نام (Kenko) که در قرن چهاردهم می زیست درکتابی به نام (Tsure Dsure Graza) می نویسد: از خودم می پرسم که آیا من تنها هستم که ایناحساس را می کنم: صداهائی که می شنوم قبلاً هم آنهارا شنیده ام، چیزهائی که دیده ام قبلاً نیز آنها را دیده بودم.

چه وقت؟ نمی دانم.

شاعرانگلیسی « دانت گبریل روستی» دراشعار زیبائی همین مطلب را می پروراند و می گوید: پرستوئی را که لانه ساخت دید مثل اینکه عین این منظره را قبلاً دیده بود.

لوفکادیو همین مطلب را به عنوان زندگی قبلی می گوید.

علمای جدید آن را حافظه دروغی می نامند.

شما خواننده گرامی خودتان درباره آنچه فکر می کنید؟ قطعاً خودتان هم این قبیل احساس را کرده اید.

در یکی از کتب مشهور ما آمده که در یکی از ایام تاریخ پسر پادشاهی نزد معلمی درس می خواند و پسر وزیر در درس با او شریک بود اما پسر وزیر روز به روز پیشرفت و ترقی می کرد در حالیکه پسر پادشاه کودن مانده بود.

شاه از این مسئله برآشفت و پنداشت که معلم در تعلیم پسرش کوتاهی می کند.

فوری او را خواست و موضوع را به او تذکر داد معلم از شاه اجازه خواست که خود او را شاهد و ناظر قضیه قرار دهد.

در جلسه بعدی درس، پادشاه به دستور معلم در پشت پرده ای مخفی شد. معلم قبلاً در زیر قالی محل جلوس پسر پادشاه یک آجر و زیر قالی محل جلوس پسر وزیر یک ورق کاغذ قرار داده بود.

وقتی که این دو شاگرد بر سر درس حاضر شدند پسر پادشاه ابداً متوجه نشد که چیزی در زیرش قرار دارد ولی پسر وزیر به محض نشستن اظهار ناراحتی کرد و مرتباً تکان می خورد، زیر خود را می نگریست و بالأخره گفت که امروز وضع جای من عوض شده است.

معلم به شاه گفت که دیدید تقصیر من نبود. پسر وزیر چنان دقیق و متوجه است که تفاوت یک ورق کاغذ را متوجه شد ولی پسر شما از بودن یک آجر متوجه نگردید. شاه حرف او را قبول کرد.

این حکایت حس روشن بینی و توسعه و خمودگی آن را نشان می دهد.

در این کادر نظرات و عقاید ادیان و فلاسفه و دانشمندان دیگر را مشاهده فرمایید.