تمرکز قدیم
نکتۀ دیگر آن است که سابقاً اشخاص تمرکزهایی داشته‌اند منتها برخی دنبال آن را نمی‌گرفتند یا تعلیم و تربیت صحیح نمی‌دیدند و بعضی هم که موفقیت‌هایی در این باره پیدا می‌کرده‌اند از ترس اینکه مبادا مورد تکفیر و شتم و ناراحتی و آسیب قرار گیرند از ذکر و افشا آن خودداری می‌کرده‌اند و مشاهدات خود را به صورت حکایات و روایات و این قبیل چیزها انتشار می‌دادند یا می‌گفتند اسرار الهی را نباید فاش کرد و اشعاری از قبیل: "آن را که خبر شد خبری باز نیامد" را مؤید سکوت خود می‌کردند.