فایده دین و عبادت
یکی از مهمترین فواید دینداری و عبادت همین است که این حالت ناخودآگاه را به حالت خودآگاه بدل سازد. همۀ عبادات ادیان، نمازها، دعاها، توسل‌ها، و حتی روزه و سایر عبادات به طور مستقیم یا غیرمستقیم افراد بشر را یاری می‌دهند که متوجه اتصال خویش با عالم بشود.
یکی از راه‌های مهم این کار توجه و تمرکز است که درواقع منظور از نماز و عبادات ادیان همان تمرکز به حقیقت عالم لایتناهی بوده است چنانکه دربارۀ نماز می‌فرماید: «لاصَلوه الا بحُضورالقلب» (نماز بدون توجه دل نماز نیست) و وسائلی هم که برای نماز مقرر شده از قبیل توجه به یک شیئ کوچک مثل سنگ یا مُهر به خاطر ایجاد همان تمرکز است.
بیدار باشید. دعا کنید تا در معرض آزمایش نیفتید. روح راغب است لیکن جسم ناتوان (انجیل متی، فصل 26، آیه 41)
ای اگنی، خدای قدیم، دعاهای ما چنان است که در آن جاویدان‌هایی که در آسمان بزرگ تو اقامت می‌کنند رونق یافته است (ریگ ودا، کتاب مقدس دین هندو، ماندالا 2، سرود 2).