این فریادها برای چیست؟
این فریادها، توسل‌ها، توجه‌ها، چشمداشت‌ها، برای چیست؟ برای این است که انسان بداند و بفهمد که تنها نیست و با عالم لایتناهی ارتباط دارد و این ارتباط بریدنی و گسستنی نمی‌باشد و به طور قاطع و حتمی همیشه وجود دارد. منتها در همگان طوری نیست که روشن باشد و گاهی به صورت ناخودآگاه است. آن توقع و انتظاری که در ژرفای باطن هر فردی وجود دارد و او را به طور ندانسته با عالم غیب، عالم چاره‌جوی، با نیروی امدادکننده، با حل‌کنندۀ مشکلات و برآورندۀ حاجات متصل می‌کند در حقیقت سیم اتصالی است که او را به عالم متصل نموده است.