لطافت و قدرت
همین آب وقتی حرارت بیشتر ببیند تبدیل به بخار می‌شود. قدرتش چنان وسعت می‌گیرد که دیگر مثل آب در بستر معینی نمانده به سرعت برمی‌خیزد و از مکان خود به بالا می‌رود و در جوّ اوج می‌گیرد و ذرات بسیار لطیف آن که در ظاهر ناچیز به نظر می‌رسیدند وقتی به هم مجتمع شوند به قدری قدرت می‌گیرند که پیستون لکوموتیو را به حرکت انداخته صدها هزار تن بار را جابه‌جا می‌کنند، یا ماشین‌های عظیم دیگر را به تحرک می‌اندازند.
علت این افزایش قدرت اضافه شدن نیرو و انرژی حرارتی به آن است. درواقع حرارت ذرات آب را می‌شکند (به همان ترتیب که ذرات اتمی شکسته می‌شوند) و ذرات شکسته شده ریزتر می‌گردد و به صورت بخار درآمده قدرت آن بیشتر می‌شود.
این بخار در اثر اضافه شدن حرارت قدرت بیشتری دارد. این است که رو به بالا می‌رود و ذرات هوا را سوراخ می‌کند و نمی‌توانند در مقابل آن مقاومت کنند. همراه این ذرات نیروی حرارتی هست که با همان نیرو بالا می‌رود ولی وقتی نیرو از آن سلب شد دوباره به صورت اول درمی‌آید و به شکل باران نازل می‌شود.