غفلت و دقت
در قرآن مجید می‌فرماید «و کاین مِن آیه فِی السَّمواتِ و الارض یَمرون عَلیها و هُم عَنها مُعرضون» چه بسیار نشانه‌هایی در آسمان‌ها و زمین وجود دارد که مردمان بر آن می‌گذرند ولی به آن توجه مبذول نمی‌دارند و از آن روی برمی‌گردانند.
ملکوت خدا با مراقبت نمی‌آید و نخواهند گفت که در فلان جا یا فلان‌جاست. زیرا اینک ملکوت خدا در میان شماست. (انجیل لوقا، فصل هفدهم، آیات 21-20)
آسمان، جلال خدا را بیان می‌کند و فلک از دست‌هایش خبر می‌دهد، روز سخن می‌راند تا روز، و شب معرفت را اعلان می‌کند تا شب. (مزامیر داود، فصل 19، آیات 1 تا 3 و مزامیر داود، فصل 37 آیات 11 تا 14)
پس اسرار همین زندگی را که برای ما عادی شده و شب و روز با آن سر می‌کنیم باید کشف کرد نه اینکه چیزی را که نیست بگوییم و به عنوان اسرار معرفی کنیم. همین چیزهای ساده هزاران، میلیون‌ها، و میلیاردها چرا در آنها وجود دارد که صاحب‌نظران در آن حیران هستند. ادیسون دانشمند بزرگ قرن ما و مخترع بیش از پانصد اختراع می‌گوید: نسبت آنچه بشر دربارۀ عالم می‌داند به نسبت آنچه نمی‌داند یک به یک میلیارد است.
آیا نبایستی چشمان ما که می‌بینند و گوش‌های ما که می‌شنوند در ورای ظواهر امر آنها را به حقایق توجه دهیم و سعی کنیم با روشن‌بینی اسرار را کشف و با نیروی باطن تاریکی‌ها را بشکافیم و به نور حقیقت برسیم؟