همه به سوی مجازات

دینامیسم آفرینش بیان دوم - نظری اجمالی به مطالب کتاب

با این ترتیب دیگر بدی آن معانی را که تصور می کنند نخواهد داشت زیرا اگر ملاک مجازات این گونه اعمال باشد بایستی همه گرگ ها و درندگان و حیواناتی که یگدیگر را می درند مجازات شوند. عقاب که کبک را می‌گیرد و ببر و شیر که آهو و گورخر را می خورند بایستی همه شکنجه گردند و حتی مردی که ادعای دیانت می کند ولی به حد افراط1 خوراک کبک و گوشت جوجه و تیهو و آهو و گوسفند و گوساله می‌خورد او هم بایستی مجازات بیند و به این ترتیب همه اهل عذاب خواهند شد.

معنایش این است که تمام عالم و کائنات جهنم است و جز جهنم چیزی وجود ندارد و نبایستی به بهشتی قائل باشیم. اگر منظور از جهنم این است که کاری نداریم در این‌ صورت دیگر بهشت کجا است؟ آیا بهتر نیست کاری کنیم که به جای آن همۀ عالم به بهشت تبدیل شود.؟

پانویس ها

  1. اگر انسان برای نجات خود و تامین حیات از گوشت و غذاهای مطلوب با تعادل و میانه روی استفاده کند، مانعی ندارد به همین لحاظ است که دستور امساک در این باره داده اند اما اگر بنا شد انسان بیش از حد لزوم از گوشت حیوانات استفاده کرد یعنی آنها را از پای در انداخت و شکم خود را با لاشه آنها انباشت در واقع جز بدبختی و اضمحلال و مرض چیزی برای خود تهیه نکرده و بایستی انتظار عواقب کار خود را داشته باشد.