زنجیر پاره نشدنی
وقتی به بدن خود نگاه کنیم از همان آبی که در کره زمین وجود دارد در بدن ما هم هست. از همان آهن، گوگرد، کلسیم و آن چه عناصر در زمین هست در بدن ما هم نمونه آن وجود دارد. بنابراین آن چه در زمین هست در بدن ما هست و آن چه در بدن ما هست در زمین هست. همین قاعده نسبت به سلول‌های ما هم جاری است و آن چه ما در بدن داریم آنها هم دارند و آن چه آنها دارند ما هم داریم. در سلسله مراتب بالا نیز همین ترتیب جریان دارد.
عناصری که در کره زمین و محیط هست در خورشید هم هست و همه آن عناصر در کهکشان‌ها و عوالم نیز وجود دارد منتها با کم و زیاد بودن نسبت مواد آن. پس با داشتن این مواد سلول به ما و ما بزمین و زمین به عالم اتصال داریم و این اتصال مانند زنجیر به هم پیوسته است ولی پیوندی است که قابل گسستن نیست و اگر زنجیر را می‌توان قطعه قطعه کرد و متلاشی نمود این زنجیر قابل گسستن نمی‌باشد و مسلم است که وقتی چنین اتصالی در تمام مواد و مظاهر عالم خلقت باشد بشر تابع آن است و نمی‌تواند خود را از این اتصال خارج نماید و همین امر درسی ارزنده از وحدت و خداشناسی است.