عالم بی مقصد
گفته شد که وقتی به زندگی هر موجودی دقیق شویم فایده و نتیجه‌ای در آن نمی‌یابیم. قبلاً نیز بیان گردید که عالم لایتناهی چون کم و بیشی نمی پذیرد و تکامل نمی‌یابد پس مقصود و مقصدی ندارد. نتیجۀ این سخنان آن است که در جهان هستی هیچ گونه مقصد و هدفی در بین نیست و این همه حرکات و غوغاها تمام بدون نتیجه و عبث است. آیا کسی می‌تواند خلاف این استدلال کند؟
