کامل قابل ترقی نیست
چون دانسته شد که هر شیئی که به سوی تکامل می‌رود باید از مرحله‌ای به مرحله دیگر وارد شود پس هرگاه چیزی باشد که مرحلۀ ثانوی نداشته و دوران کاملتر برای او تصور نشود این شیئی قابل تکامل نخواهد بود.
در این صورت کار شیئی مزبور نیز بی‌نتیجه و عبث است زیرا طبق قاعدۀ امور دنیوی که بیان شد نتایج دنیا برای آن است که ناقص کامل شود یا از مرحلۀ پستی به مرحله عالیتر برسد یا از کوچکی به بزرگی و از کوتاهی به‌بلندی و این‌قبیل ترقیات نائل گردد. اما وقتی شیئی خود به خود کامل باشد نتیجه و منظوری برای آن نیست.