ناراحتی و سختی حضرت موسی (ع)

گلهای راهنمایی جلد دوم نومیدی خطا است فلسفه کلی گرفتاری‌ها
حضرت موسی (ع) زحمات فراوان کشید تا توانست قوم بنی‌اسرائیل را از اسارت و گمراهی نجات بخشد (در اینجا تصویری از حضرت موسی (ع) در حال گرفتن الواح به قلم رامبراند پیکرنگار مشهور.)

وقتی حضرت موسی (ع) به وحی الهی مأمور شد قوم اسرائیل را از مصر بیرون برد نگرانی‌ها و دیرباوری‌ها و شک‌هایی در مغز برخی از افراد پیدا می‌شد. هرچند که اکثریت روی ایمان به آن مرد الهی به دنبالش می‌رفتند ولی موج‌هایی از طغیان و نومیدی فکری در میان قوم بود که موسی را سخت ناراحت می‌نمود. آنجا که ارتش فرعون آنها را تعقیب می‌کردند و می‌خواستند با تجهیزات فراوان این قوم ضعیف و بی‌اسلحه را از بین بردارند. آنجا که بدون آذوقه و وسائل یک جمعیت کثیر درمانده می‌شد، بسیار کسان دچار نومیدی می‌شدند اما چون اکثریتشان به آن حضرت و کمک یزدانی که انجام می‌گردید اطمینان داشتند به نتیجه رسیدند.

آنها می‌دانستند که دکتر حاذقی دلیل راه آنهاست. چه ترسی از نقص و بیماری داشته باشند: چون تو را نوح است کشتیبان / ز طوفان غم مخور (حافظ).

در رساله یعقوب از آیین مسیح باب پنجم می‌گوید: «ای برادران نمونه زحمت و صبر را بگیرید از انبیایی که به نام خدا تکلم نمودند.

اینک صابران را خوشحال می‌گوییم و صبر ایوب را شنیده‌اید و انجام کار خداوند را دانسته‌اید زیرا که خداوند به غایت مهربان و کریم است».