آنها که لذت نچشیده‌اند
ما آنهایی که این لذت را نچشیده و دربارۀ آن بررسی نکرده و به آن نزدیک نشده‌اند نمی‌توانند مزۀ آن را بدانند. مثلی عامیانه می‌گوید: «حلوای طنطنانی تا نخوری ندانی.» اعمال خیر خالص نیز همین حال را دارد و تا کسی مزۀ آن را نچشد به شیرینی آن پی نمی‌برد.
بیان و سخن ما هم به خاطر همین است که اشخاص را تشویق به قبول این گونه اعمال ملکوتی سازد تا خیر وخوبی در جامعه تعمیم یابد و یک اجتماع ایده‌آلی در جهان به وجود آید.