خلقت بشر در قرآن مجید
درباره خلقت بشر هرگاه به کتب آسمانی رجوع کنیم اشاراتی می‌یابیم. در سفر پیدایش تورات و همچنین در قرآن مجید دراین‌باره سخنانی فرموده‌اند. در سوره الرحمن می‌فرماید: «خلق الانسان من صلصال کالفخار» (انسان را ازگل پخته چون کوزه‌گر آفرید) یا می‌فرماید: «انی خالق بشر من طین فاذا سویته و نفخت فیه من روحی» (سوره ص، 71 و 72)، یعنی وقتی بشر را از گل آفریدم و وقتی آن را مرتب و منظم کردم در آن از روح خود دمیدم. جای دیگر می‌فرماید: «انی خالق بشرا من صلصال من حماً مصنون» (حجر، 28) انسان را از گل و لای سالخورده تغییر یافته آفریدم (که درواقع اشاره به همان ماده قدیم ازلی و تحوّلات و تغییرات آن است) «ولقد خلقنا الانسان من سلاله من طین» (مؤمنون، 11) و همانا آدمی را از گل خالص آفریدیم (منظور همان ماده اصلی و خمیره خلقت است، به چه زبانی مطابق با فکر مردم آن روز بگویند؟) «و بدء خلق الانسان من طین » (السجده، 33) خلقت انسان را از گل شروع کرد (یعنی ماده اصلی خلقت او و خمیره اصلی است ). در سوره الفلق آیه 69 می‌فرماید: (خلق الانسان من علق) یعنی انسان را از موجودات شبیه به کرم یا خون بسته آفرید) که تحوّلات خلقت را می‌رساند.