ادب در سخن
هرگاه ضرورتی پیش آمد که لب به سخن بگشایی ادب را فراموش مکن. سؤال کردن، توضیح خواستن، تقاضای تشریح و تفسیر مستلزم ادب و انسانیت است. فرضاً که انسان با چیزی مخالف باشد و بخواهد آن را رد کند برای این کار هم ادب لازم است. سخن درشت گفتن، کلمات زننده و بی‌ادبانه ادا کردن، فحش و ناسزا دادن و مسخره کردن و طعنه زدن و در پشت سر غیبت کردن و بدون بررسی و تعمّق و تجسّس عبارات زننده گفتن اما به کنه کار نرسیدن خلاف صریح دستور مقدس اسلام و از وجدان و عقل و خداپرستی به دور است و کار انسان شرافتمند و دانش‌جو و دانش‌طلب نیست. پس هرگاه در سخن گفتن هم ضرورتی دیدی قانون ادب و انسانیت را از یاد مبر.
از حرف بیهوده اجتناب کن و حرف ضروری را هم با قاعده ادب توأم نمای، این است راه انسانیت. آیا چنین نیست؟