چشم‌پوشی از عیب دیگران
از آنجا که ما آنقدر قدرت و احاطه نداریم که به عیب و لغزش‌های دیگران درست واقف باشیم چه بهتر که از عیوب دیگران چشم‌پوشی کنیم. به علاوه اگر هم واقعاً عیبی که می‌پنداریم در آن ها باشد فکر کنیم که خودمان نیز یا دچار آن یا در معرض ابتلای به آن هستیم.
این روش مرد پاک و خدایی است. انسان شرافتمند کسی است که دیگران را با اصالت پاکی و بی‌عیبی بنگرد و اگر هم عیبی در کسی سراغ کرد حتی‌المقدور او را ببخشد و معذور دارد و آن را به علت واقعیش توجیه کند و به خاطر همین توجیه پوزش صاحب عیب را روا داند.
آن کسانی که از دیدن عیب و نقص دیگران چشم می‌پوشند و دائماً به کردار و رفتار خودشان نظر دارند صاحب وجدان، شجاعت، ایمان، دیانت، عدالت و شرافت هستند. چنین کسانی قاضی کردار خود می‌باشند. رئیس دادگاهی که می‌خواهد درباره اعمال و رفتار گذشته متهم دقت کند باید تمام کارها و سوابق او را در نظر بگیرد و مورد بررسی قرار دهد تا بتواند با مطالعه و دقت در آن ها قضاوت صحیح درباره متهم انجام دهد.