وحدت امری طبیعی است.
و اما بدان که امر وحدت یک مسئله طبیعی است که در سراسر عالم حکمفرماست. عالم یک است و به هم پیوسته و از هم جدا نیست و چون چنین است، همه چیزش بر همین تناسب برقرار گردیده و آدمی نیز بر همین نسق و میزان آفریده شده و در خوی و سرشت انسان، وجود وحدت و محبت و دوستی و اتصال به کل، امری طبیعی است و خلاف آن مصنوعی می‌باشد. بایستی از آنچه زائد و عارضی و مصنوعی است، به وسیله تمرین و مداومت که جزء سرنوشت است دوری نمود و آنچه را جزء فطرت است، پیروی کرد که این سرنوشت عالم است و بایستی همان طورکه فطرت عالم حکم می‌کند، بشر نیز دست از دشمنی و نزاع و نفاق مصنوعی بکشد و به وحدت طبیعی بگرود.
ای فرزند این سخنان را آویزه گوش قرار ده و آن را مکرّر بخوان تا از شک و تردید خلاصی یافته و کامروا شوی.